تحلیل بقای در بیماران دیابتی با پیوند کلیه در مرکز پیوند بیمارستان نمازی شیراز، ۸۷-۱۳۷۸

مقدمه: نفروپاتی دیابتی شایع ترین علت پیوند کلیه و دیالیز در بیشتر کشورهای دنیا است. بیماری کلیوی در یک سوم بیماران مبتلا به دیابت بروز می کند و میزان مرگ و میر و هزینه درمان را به طور چشم گیری افزایش می دهد. هدف از این مطالعه مقایسه ی میزان بقای پیوند کلیه در بیماران دیابتی و غیر دیابتی، در مرکز پیوند بیمارستان نمازی شیراز در فاصله ی بین سال های 87-1378 می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه یک مطالعه ی هم گروهی گذشته نگر بود. برای تعیین میزان بقای پیوند کلیه از روش کاپلان مایر و برای مقایسه ی منحنی های بقا از آزمون لگاریتم رتبه ای استفاده شد. هم چنین، برای مدل سازی عومل مؤثر در میزان بقا از مدل رگرسیونی کاکس استفاده شد. یافته ها: میانگین مدت زمان پیگیری بیماران 05/31±15/48 (دامنه: 03/118-07/3) ماه بود. میزان بقای 9 ساله ی پیوند کلیه در بیماران دیابتی و غیردیابتی به ترتیب 2/84% و 7/85% برآورد شد و با استفاده از مدل رگرسیونی کاکس، مشخص شد که سن دهنده ی زیر 40 سال، عامل مؤثر در میزان بقای بیشتر پیوند کلیه در بیماران دیابتی است. نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه، میزان بقای پیوند کلیه در بیماران دیابتی و غیر دیابتی اختلاف معنی داری با هم ندارند و بنابراین این روش درمانی می تواند گزینه ی مناسبی برای بیماران مبتلا به نفروپاتی دیابتی باشد.